ေဗဒင္ကို အင္မတန္ယံုၾကည္ေသာလင္မယားႏွစ္ေယာက္စကားေျပာေနၾကသည္။
ေယာကၤ်ား။ ။ေဗဒင္ဆရာေျပာတာမွန္လည္းမမွန္ဘူး။ငါ့မွာေတာ့စိတ္ဆင္းရဲ
လိုက္ရတာ။
မိန္းမ။ ။ဆရာကဘာေျပာလို ့လည္း ၊႐ွင္ကစိတ္ဆင္းရဲရေအာင္။
ေယာကၤ်ား။ ။မင္းကိုယ္၀န္႐ွိတုန္းကေဗဒင္ဆရာေျပာလိုက္တာေလ ၊
မွတ္မိေသးလား။
မိန္းမ။ ။အငိးမွတ္မိသားပဲ။ ကေလးကေဖေဖလို ့ေခၚတဲ့
ေန ့ၾကရင္ ကေလးအေဖေသမယ္ဆိုတာမွတ္လား။
ေယာကၤ်ား။ ။ေအးေလ။မနက္ကပဲသားေလးကငါကို ေဖေဖ လို့ေခၚတယ္ေလ။
အခုည ( ၁၂ )နာရီေက်ာ္ၿပီေလ။ငါေသမွမေသေသးတာကြ။
သူေျပာတာမွားတာေပါ့။
မိန္းမ။ ။သူေျပာတာမမွားပါဘူးေမာင္ရယ္။ ေန ့ခင္းက အကိုအလုပ္သြား
ေနတုန္း ဟိုဘက္အိမ္က ကိုဖိုးေအာင္ႀကီးဆံုးသြားတယ္ေလ။
ေယာကၤ်ား။ ။ေဗဒင္ဆရာေျပာတာမွန္လည္းမမွန္ဘူး။ငါ့မွာေတာ့စိတ္ဆင္းရဲ
လိုက္ရတာ။
မိန္းမ။ ။ဆရာကဘာေျပာလို ့လည္း ၊႐ွင္ကစိတ္ဆင္းရဲရေအာင္။
ေယာကၤ်ား။ ။မင္းကိုယ္၀န္႐ွိတုန္းကေဗဒင္ဆရာေျပာလိုက္တာေလ ၊
မွတ္မိေသးလား။
မိန္းမ။ ။အငိးမွတ္မိသားပဲ။ ကေလးကေဖေဖလို ့ေခၚတဲ့
ေန ့ၾကရင္ ကေလးအေဖေသမယ္ဆိုတာမွတ္လား။
ေယာကၤ်ား။ ။ေအးေလ။မနက္ကပဲသားေလးကငါကို ေဖေဖ လို့ေခၚတယ္ေလ။
အခုည ( ၁၂ )နာရီေက်ာ္ၿပီေလ။ငါေသမွမေသေသးတာကြ။
သူေျပာတာမွားတာေပါ့။
မိန္းမ။ ။သူေျပာတာမမွားပါဘူးေမာင္ရယ္။ ေန ့ခင္းက အကိုအလုပ္သြား
ေနတုန္း ဟိုဘက္အိမ္က ကိုဖိုးေအာင္ႀကီးဆံုးသြားတယ္ေလ။
No comments:
Post a Comment